بررسی همبستگی درک شنیداری با دانش نحوی در دانشجویان کارشناسی زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

این پژوهش به منظور درک میزان ارتباط درک شنیداری در زبان دوم و توانش نحوی انجام شد. با توجه به ضرورت کمیت‌بخشی متغیرهای مورد پژوهش، آزمون محقق‌ساخته قضاوت نحوی (با تکیه بر درک معرفه و نکره در درونِ متن) به منظور سنجش دانش نحوی و آزمون محقق ساخته تبدیل متن به نوشتار برای سنجش مهارت شنیداری استفاده شد. نمونه آماری این پژوهش 36 دانشجوی رشته زبان عربی نیمسال هفتم دانشگاه کاشان در دو سال تحصیلی متوالی 1396 و 1397 بود که از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. با توجه به ماهیت مسأله پژوهشی مورد مطالعه، روش تحقیق کمیِ توصیفی- تحلیلی انتخاب شد. داده‌های گردآوری شده با روش‌های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که همبستگی مثبت و ضعیفی بین دو متغیر دانش نحوی از یک سو و توانش شنیداری از سوی دیگر وجود دارد. از آن‌جایی که این دو متغیر از درجه همبستگی بسیار ضعیفی برخوردار بودند، می‌توان گفت که متغیرهای پیش‌بینی کننده مهارت شنیدار شامل همه توانش‌های ذکر شده در مدل ارتباطی می‌باشند و مهارت شنیدن در زبان خارجی متأثر از عوامل بسیاری مانند دانش لغوی، آشنایی و دانش محتوایی، عوامل فردی، میزان توجه، حافظه شنیداری و شرایط زمانی و مکانی حاکم بر فعالیت شنیداری است.